Dawny Polbank wciąż przoduje wśród wygranych spraw przez klientów Kancelarii. Spór sądowy przeciwko Raiffeisen Bank, następcą prawnym Polbanku, zakończył się po myśli kredytobiorcy. W dniu 12 kwietnia 2022 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w składzie SSO Jolanty Malik ustalił nieważność umowy o kredyt hipoteczny z 2008 roku i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę̨ 9.936,05 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok w sprawie o sygn. XII C 1056/19 jest nieprawomocny.
Głównym roszczeniem powoda, zgodnie ze skuteczną praktyką Kancelarii, było roszczenie o ustalenie nieważności rzeczonej umowy kredytu. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanej solidarnie na rzecz powodów kwoty 44.880,14 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Podstawą roszczenia ewentualnego miało być stwierdzenie możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.
Za ustaleniem umowy nieważną przemawiał fakt, iż postanowienia umowy i Regulaminu o indeksacji kredytu kursem waluty CHF były abuzywne i nie wiązały stron. Powód wskazał, że postanowienia umowy nie były uzgadniane z nim indywidualnie, a jego prawa i obowiązki jako konsumenta zostały ukształtowane przez bank będący przedsiębiorcą w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszając jego interesy, zaś klauzula indeksacyjna dotyczy głównych świadczeń stron i jest nietransparentna (niejednoznaczna).
Sąd stwierdził, że powództwo o ustalenie nieważności umowy kredytu z 2008 roku zasługiwało na uwzględnienie. Żądanie główne o ustalenie nieważności umowy było uzasadnione z następujących przyczyn:
1. Klauzula indeksacyjna zawarta w umowie stanowi postanowienie określające główne świadczenie stron.
2. Wobec niewypełnienia obowiązku informacyjnego w zakresie ryzyka kursowego w sposób określony m.in. wyrokiem TSUE z 20.09.2017 C-186/17należy uznać ją za niejednoznaczną, kształtującą prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy.
3. Klauzula indeksacyjna obejmująca warunek ryzyka kursowego jest abuzywna z uwagi na brak transparentności, asymetryczne rozłożenie ryzyka i przyznanie bankowi uprawnienia do swobodnego modyfikowania świadczenia konsumenta.
4. Po usunięciu klauzuli indeksacyjnej z umowy dalsze trwanie umowy jest niemożliwe, co czyni umowę nieważną ze skutkiem ex tunc.
5. Powód ma interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy.
Postępowanie w I instancji trwało 2 lata i 6 miesięcy. W międzyczasie odbyły się tylko dwie rozprawa, podczas których doszło do przesłuchania powoda i podtrzymania stanowiska stron. Postępowanie trwało tak długo, gdyż Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego. Samo przygotowanie opinii przez biegłego było bardzo czasochłonne.
Powód z tytułu udzielonego kredytu uzyskał kwotę 165 tys. zł. Po prawie 11 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 122 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP) 210 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że powód będzie musiał rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału (na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało 43 tys. zł), zatem zysk z wyroku wyniósł 167 tys. zł dla kredytobiorcy.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski
