Prawomocny wyrok w Gdańsku uzyskany przez Klientów naszej Kancelarii. Tym razem sprawa dotyczyła umowy zawartej w mBanku. Sąd Apelacyjny w Gdańsku dnia 2 marca 2022 r. w składzie SSA Elżbiety Milewskiej-Czai oddalił apelacje banku oraz zasądził koszty postępowania apelacyjnego od pozwanego na rzecz Klientów w wysokości 8.100,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Sprawa toczyła się pod sygn. akt V ACa 143/21.
Pozwany bank apelował od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 27 listopada 2020 r. Tamtejszy Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 161.709,15 zł a także w całości koszty procesu. Sprawa toczyła się pod sygn. akt I C 868/20
Sąd Apelacyjny stwierdził że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. W jego ocenie kredytobiorcy nie zostali prawidłowo poinformowani, iż kredyt waloryzowany do kursu franka może osiągnąć nieoczekiwanie wysoką kwotę, który to obowiązek nakładają m.in. przepisy dyrektywy 93/13, a co za tym idzie bez tej informacji nie mogli podjąć prawidłowej decyzji o zawarciu umowy kredytu.
Ponadto Sąd wskazał, że kredytobiorcom nie były przedstawione symulacje rat oraz nie było informacji, jak są tworzone tabele kursowe stosowane przez pozwany Bank. Klienci nie zostali poinformowani, jaką kwotę kredytu otrzymają i jaką będą musieli spłacić (o czym, co Sąd podkreślił, wyraźnie mówi dyrektywa 93/13). Sąd zaznaczył, że umowa i wszelkie informacje, w tym informacje o ryzyku walutowym muszą być przekazane w sposób jasny, dostępny i przejrzysty przez przedsiębiorę w trakcie negocjacji umowy. Bank musi wskazać, jakie kryteria zostaną zastosowane przy obliczaniu wysokości rat, co w tym przypadku nie miało miejsca.
Ponadto, jak wskazał Sąd, informacje te muszą być przekazane w sposób przejrzysty – bank musi obrazowo wskazać, jak raty mogą wzrastać – brak było takiej informacji w przedmiotowej sprawie. Kredytobiorcy nie otrzymali informacji, jak raty mogą wzrosnąć na przestrzeni lat. Byli informowani, że wartość franka nie przekroczy 2,5 zł, w czasie gdy wartość ta osiągała od 4 do 5 zł. Sąd wskazał, że w sytuacji, gdy konsument nie mógł wiedzieć, jakie będą jego raty, umowa nie wiąże stron. Ponadto umowa nie przedstawiała sposobu ustalania kursu waluty.
Postępowanie w obu instancjach trwało niecałe 2 lata.
Klienci z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 440 tyś. zł. Po 12 latach regularnego spłacania rat saldo kredytu wynosiło ponad 440 tyś. zł, czyli równowartość udzielonego kredytu w 2008 r. Natomiast do momentu zlecenia sprawy Kancelarii de facto Klienci spłacili większą sumę niż kwota wypłaconego kredytu – 460 tyś. zł. Powyższe pokazuje wadliwość zastosowanego mechanizmu indeksacji.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
