Po chwilowej przerwie, Kancelaria znów może pochwalić się sukcesem w Bielsku- Białej. Do tej pory odnotowaliśmy w tym mieście 18 orzeczeń, z czego wszystkie są pozytywne. Tym razem Klienci reprezentowani przez Kancelarie brali udział w procesie w sprawie o sygn. akt I C 2113/21. Sąd Okręgowy w Bielsku- Białej, w składzie SSO Ilony Kolarz dnia 7 czerwca 2022r. ustalił nieważność umowy kredytowej oraz zasądził od pozwanego na rzecz dwóch kredytobiorców kwotę 260 848,22 zł z ustawowymi odsetkami z uwagi na uiszczanie nienależnych świadczeń na podstawie ww. umowy. Dodatkowo Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 11.834,00 tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok jest nieprawomocny.
Głównym roszczeniem kredytobiorców w pkt 1 było roszczenie o ustalenie nieważności rzeczonej umowy kredytu, z kolei pkt 2 roszczenia głównego zawierał zasądzenie od pozwanego solidarnie na rzecz Klientów kwoty 260 848,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami z uwagi na uiszczanie nienależnych świadczeń na podstawie ww. umowy. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanego solidarnie na rzecz Klientów kwoty 97 869,83 z wraz z odsetkami za opóźnienie. Podstawą roszczenia ewentualnego miało być stwierdzenie możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.
Sąd w uzasadnianiu wyroku wskazał, że ukształtowanie stosunku zobowiązaniowego, w umowie łączącej strony, narusza jego istotę, gdyż wprowadza do nich element nadrzędności jednej ze stron i podporządkowania drugiej strony, bez odwołania do jakichkolwiek obiektywnych kryteriów, zakreślających granice swobody jednej ze stron.
Naruszenie istoty stosunku zobowiązaniowego oznacza przekroczenie granic swobody umów określonych w art. 3531 k.c. i prowadzi do nieważności czynności prawnej jako sprzecznej z ustawą (art. 58 k.c.). Dotknięte nieważnością postanowienia dotyczą głównego świadczenia stron, tj. wypłaty kredytu i zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu, i zapłaty odsetek, co należy do essentialia negotii umowy kredytu. Zasady określania kursów waluty obcej, stosowane do wyliczenia salda kredytów, a następnie ich rat są sprzeczne z ustawą jako ukształtowane z naruszeniem właściwości (natury) stosunku prawnego, a więc z przekroczeniem określonych w art. 3531 k.c. granic swobody umów.
Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd pominął dokumenty w postaci opinii, raportów, pism okólnych, wykresów, artykułów prasowych przedłożonych przez pozwanego, dokumenty te nie były przydatne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie, ponadto, biorąc pod uwagę na jaką okoliczność zostały powołane, nie mogły stanowić dowodu w sprawie, można je ujmować jedynie jako argumentację wspierającą stanowisko strony. Sąd dał wiarę zeznaniom powodów. Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego albowiem ustalenie okoliczności, na które dowód ten miałby zostać przeprowadzony nie było konieczne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Niezbędnych wyliczeń Sąd mógł dokonać samodzielnie, bez konieczności sięgania do wiadomości specjalnych jakimi dysponuje biegły.
Postępowanie w I instancji trwało zaledwie 6 miesięcy, a do ogłoszenia wyroku wystarczyła jedna rozprawa. Sąd przesłuchał kredytobiorców na okoliczności zawarcia umowy. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd udzielił głosu pełnomocnikom stron i zamknął rozprawę, odraczając ogłoszenie wyroku.
Klienci z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 263 tys. zł. Po prawie 13 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 231 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP) 296 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że bank będzie musiał zwrócić Klientom łącznie kwotę 23 tys. zł tytułem zwrotu nienależnych świadczeń. Mając na uwadze późniejszy zwrot kapitału przez kredytobiorców, zysk z wyroku wyniósł ok. 264 tys. zł dla kredytobiorców.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
