Kolejny proces zakończony po myśli Klientów Kancelarii. Tym bardziej cieszy zwycięstwo, gdyż sprawa dotyczyła umowy frankowej zawartej jeszcze przed wejściem Polski do Unii Europejskiej. Klienci uczestniczyli w sporze sądowym przeciwko Santander Bank, który jest następcą prawnym dawnego Kredyt Banku. 

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy dnia 10 stycznia 2022 r. w składzie SSO Rafała Szurka ustalił nieważność umowy kredytu oraz zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 120.121,49 zł i 37.091,16 CHF tytułem zwrotu nienależnych świadczeń. Sąd zasądził dodatkowo od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 6.494,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok został wydany w sprawie o sygnaturze I C 349/20 i jest nieprawomocny. 

W swoich motywach sąd podzielił argumentację Klientów i ustalił nieważność umowy. W ocenie sądu umowa jest nieważna na podstawie art. 58 k.c. i art. 69 ustawy prawo bankowe. Kredytobiorcy nie otrzymali pełnej informacji od pozwanego, a dokumenty przekazane przez bank miały charakter blankietowy. Nie określono w nich ściśle warunków umowy. 

Całe postępowanie w I instancji trwało nieco ponad rok i dziewięć miesięcy. W międzyczasie odbyły się trzy rozprawy. Na pierwszej z nich sąd postanowił dopuścić i przeprowadzić dowód z przesłuchania stron, ograniczając go do przesłuchania kredytobiorców na okoliczność zawarcia umowy. 

Podczas drugiej rozprawy sąd zobowiązał jedynie stroną pozwaną do złożenia pisma procesowego. Z kolei podczas trzeciej rozprawy sąd postanowił pominąć wnioski dowodowe w przedmiocie opinii biegłego oraz w przedmiocie przesłuchania świadka wnioskowanego przez stronę pozwaną. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd udzielił głosu obu stronom i zamknął rozprawę, po czym ogłosił wyrok, podając swoje motywy ustne. 

Kredytobiorcy z tytułu udzielonego uzyskali kwotę 200 tys. zł. Po 18 latach regularnego spłacania rat, kredytobiorcom, pomimo spłaty łącznie ok. 230 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (według banku) 107 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że bank będzie musiał zwrócić Klientom kwotę ok. 287 tys. zł tytułem zwrotu nienależnych świadczeń. Mając na uwadze późniejszy zwrot kapitału przez kredytobiorców, zysk z wyroku wyniósł ok. 194 tys. zł dla kredytobiorców.

Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.