Kancelaria Frankowicze – adwokat Paweł Borowski

Wygraliśmy już z każdym bankiem w Polsce i uzyskaliśmy korzystny wyrok w sądach w każdym mieście w Polsce. Obecnie na naszym koncie mamy około 1800 korzystnych wyroków dla naszych Klientów w sporach z bankami. Jesteśmy pod tym względem liderem wśród kancelarii adwokackich w Polsce. 

Świetne wieści płyną do nas z Warszawy. Bank odstąpił od zaskarżenia wyroku, a orzeczenie stało się prawomocne już po I instancji. Sąd Okręgowy w Warszawie w składzie SSO Agnieszka Wlekły – Pietrzak w dniu 30 stycznia 2024r. ustalił nieważność umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF z 2003r. i zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 486.862,97 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Nadto Sąd zasądził kwotę 11.834,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok został wydany w sprawie o sygnaturze XXVIII C 475/21 i jest prawomocny. 

Głównym roszczeniem powodów, zgodnie ze skuteczną praktyką Kancelarii, było roszczenie o ustalenie nieważności rzeczonych umów kredytu. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanej solidarnie na rzecz powodów kwoty 74.813,85 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Podstawą roszczenia ewentualnego miało być stwierdzenie możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.

Uzasadniając żądanie pozwu powodowie wskazali, że warunki umowy zawartej pomiędzy stronami zostały określone we wzorcach umownych przedłożonych im przez pozwanego, których treść nie była z powodami uzgadniana indywidualnie i nie mieli oni żadnego wpływu na ukształtowanie ich postanowień oraz możliwości negocjowania zapisów umowy. W ocenie powodów znajdujące się w treści umowy tzw. klauzule indeksacyjne w zakresie w jakim odsyłają do kursów kupna i sprzedaży waluty obcej, spełniają przesłanki do uznania ich za postanowienia abuzywne w rozumieniu 3851 k.c., ponieważ zostały jednostronnie ukształtowane przez bank i narzucone jako nie podlegające negocjacji. Powodowie wskazali również, że według nich sporna umowa kredytu obarczona jest wadą, z uwagi na sprzeczność jej zapisów z art. 69 ustawy Prawo bankowe, naturą stosunku zobowiązaniowego oraz dobrymi obyczajami, co prowadziło do rażącego naruszenia interesów konsumenta oraz z zasadami współżycia społecznego. W pierwszej kolejności powodowie podnieśli, iż umowa w formie przedstawionej przez pozwanego jest nieważna.

Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie powołanych dokumentów związanych z zawarciem umowy kredytu hipotecznego znajdujących się w aktach sprawy, składanych przez strony postępowania. Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się także na zeznaniach powodów przesłuchanych w charakterze strony. W niniejszej sprawie powodowie zrelacjonowali przebieg zdarzeń związanych z zawarciem umowy kredytu. Sąd uznał zeznania powodów za wiarygodne w całości.

Z przesłuchania powodów wynika, iż nie negocjowali zapisów umowy i jednocześnie pozostawali w przekonaniu, że produkt, który oferuje im bank, jest produktem bezpiecznym i bardzo Sąd pominął dowód z zeznań świadka strony pozwanwj, w związku z faktem, iż świadek nie był obecny tak przy zawarciu spornej umowy, jak i przy składaniu przez powodów wniosku kredytowego. Strona pozwana nie wykazała w dostateczny sposób jakoby przeprowadzenie dowodu z przesłuchania tego świadka we wnioskowanym zakresie było istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto, Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości jako dowód nieprzydatny. Postępowanie trwało 2 lata i 9 miesięcy.

Powodowie z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 463 tys. zł. Po 17 latach regularnego spłacania rat pomimo spłaty łącznie 492 tys. zł saldo kredytu wciąż wynosiło 364 tys. zł. Uwzględnienie powództwa oznacza, że powodowie będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału (na chwilę wytoczenia powództwa nadpłata kapitału wynosiła 29 tys. zł), zatem zysk z wyroku osiągnął sumę 393 tys. zł.

Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski