Sąd Okręgowy w Krakowie po raz kolejny orzekł zgodnie z oczekiwaniami powoda.  Sprawa dotyczyła umowy zawartej z BRE Bank S.A, którego następcą prawnym jest obecnie mBank S.A. Sąd Okręgowy w dniu dnia 4 maja w składzie SSO Edyta Żyła ustalił nieważność umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF z 2007 r. i zasądził od pozwanego na rzecz Klienta kwotę 6.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok został wydany w sprawie o sygnaturze I C 2188/19 i jest nieprawomocny. 

Głównym roszczeniem kredytobiorcy, zgodnie ze skuteczną praktyką Kancelarii, było roszczenie o ustalenie nieważności rzeczonej umowy kredytu. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 44.159,23 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Podstawą roszczenia ewentualnego miało być stwierdzenie możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów przedłożonych przez obie strony oraz zeznań kredytobiorcy. Powyższe dokumenty oraz zeznania nie budziły żadnych wątpliwości i Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. 

W swoich motywach Sąd odniósł się do kwestii zawarcia przez powoda aneksu do umowy i spłacania od kilku lat rat kredytu w walucie CHF. Sąd meriti wskazał, że dla oceny kwestionowanych przez powoda postanowień umowy pod kątem ich abuzywności nie ma znaczenia fakt, że w aneksie do umowy przewidziano możliwość spłaty kredytu w walucie indeksacji. Należy bowiem podnieść, żeocena czy postanowienie umowne jest niedozwolone (art. 385¹ § 1 k.c.), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy. 

Sąd podniósł również, że, że zawarta przez strony umowa kredytu zawiera niedozwolone postanowienia umowne kształtujące mechanizm waloryzacji świadczeń stron z tytułu umowy według miernika, jakim są kursy waluty obcej –CHF. W związku z tym, że umowa kredytu nie może istnieć bez tych postanowień, należy ją uznać za nieważną.

Całe postępowanie w I instancji trwało ok. 2,5 roku. W międzyczasie odbyły się dwie rozprawy. Pierwsza z nich odbyła się prawie rok od momentu wytoczenia powództwa. Został na niej przesłuchany powód na okoliczność zawarcia umowy. Sąd pominął wniosek o przesłuchanie świadka. 

Kredytobiorca z tytułu udzielonego kredytu uzyskał kwotę 185 tys. zł. Po 15 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 141 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (według kursu średniego NBP) 213 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że kredytobiorca będzie musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału (na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało 37 tys. zł), zatem zysk z wyroku wyniósł 176 tys. zł dla kredytobiorcy.

Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski, przy udziale r. pr. Magdaleny Wiśniewskiej.