Kolejna wygrana z Polbankiem na posiedzeniu niejawnym.
Tym razem zwycięstwo odnotowaliśmy w sprawie z Raiffeisen Bank International AG, który jest następca prawnym Polbanku. W dniu 13 lipca 2022 r. odbyło się posiedzenie niejawne, na którym Sąd Okręgowy w Krakowie w składzie SSO Ewy Ługowskiej ustalił nieważność umowy kredytu hipotecznego zawartej z EFG Eurobank Ergasias (Polbank) i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwoty 118.217, 70 zł oraz 32.606, 01 CHF tytułm nienależnie pobranych rat kapitałowo-odsetkowych. Jednocześnie Sąd zasądził kwotę 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok w sprawie I C 1580/21 jest nieprawomocny.
Co ważne, wyrok zapadł na posiedzeniu niejawnym, dlatego też o pozytywnym rozstrzygnięciu w opisywanej sprawie Kancelaria dowiedziała się dopiero po odebraniu wyroku z systemu sądu. Obecnie przepisy covidowe (art. 15zzs2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r.) umożliwiają na szybsze rozstrzyganie spraw w postaci orzekania na posiedzeniu niejawnym po uprzednim odebraniu od stron ostatecznych stanowisk na piśmie, a także w przypadku przeprowadzenia w całości postępowania dowodowego. Z tego uprawnienia skorzystała w przedmiotowej sprawie SSO Ewa Ługowska i dzięki temu znacznie ograniczyła czas trwania procesu.
Powódka w pozwie wniesionym w maju 2021 r. domagała się od strony pozwanej Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu ustalenia nieważności umowy o kredyt hipoteczny z 2008 r. na podstawie art. 58 k.c. w zw. z art. 69 ustawy Prawo bankowe i art. 3531 k.c. oraz zasądzenia od strony pozwanej kwoty 118.217,70 zł i 32.606,01 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty. Ewentualnie powódka wniosła o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 96.035,01 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty – wskutek uznania niektórych postanowień umowy za abuzywne w rozumieniu art. 3851 k.c. i tym samym bezskuteczne względem powódki.
Poza okolicznościami, które nie zostały przez strony zakwestionowane lub też taką ocenę uzasadniał przebieg całego postępowania istotne dla sprawy fakty Sąd ustalił w oparciu o zeznania powódki, które uznał za wiarygodne, gdyż nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. Uzupełniająco również Sąd przeprowadził ustalenia faktyczne w oparciu o zeznania świadka– pracownika pozwanego Banku.
Co prawda fakty, o których zeznawał, a objęte tezą dowodową nie odnosiły się bezpośrednio do stosunku prawnego łączącego strony ani w zakresie okoliczności zawarcia umowy, ani jej wykonywania, jednakże obrazowały w sposób generalny schemat udzielania w pozwanym banku kredytów waloryzowanych do CHF. Natomiast jako nieistotny dla rozstrzygnięcia został pominięty wnioskowany przez powódkę dowód z opinii biegłego na okoliczności wskazane szczegółowo w pozwie. Obliczenie wysokości należności powódki było dla Sądu prostym działaniem matematycznym, niewymagającym wiadomości specjalnych.
Postępowanie w I instancji trwało rok i 2 miesiące.
Powódka z tytułu udzielonego kredytu w 2008 r. uzyskała kwotę 335 tys. zł. Po ponad 13 latach regularnego spłacania rat klientce pozostała wciąż do spłaty suma większa niż kwota wypłaconego kredytu – niecałe 510 tys. zł., natomiast de facto do spłaty kapitału pozostawało zaledwie ok. 82 tys. zł.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
