Bardzo dobry wyrok dla naszych klientów w Sądzie Okręgowym w Katowicach. Tamtejszy Sąd w składzie SSO Wacławy Walenckiej w dniu 18 października 2022r. ustalił nieważność umowy kredytu hipotecznego WŁASNY KĄT z 2006r. i zasądził od pozwanego na rzecz kredytobiorców kwotę 98 285,58 zł i 26 218,92 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem nienależnie uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych. Jednocześnie Sąd zasądził na rzecz powodów kwotę 5.917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Klienci uczestniczyli w sporze sądowym przeciwko bankowi PKO BP S.A. o sygn. akt IC 145/21. Wyrok jest nieprawomocny. Orzeczenie zostało wydane na posiedzeniu niejawnym.
- Sąd Okręgowy w Katowicach ustalił nieważność umowy kredytu hipotecznego z 2006 roku i zasądził od pozwanego (banku PKO BP) na rzecz kredytobiorców kwotę 98 285,58 zł i 26 218,92 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem nienależnie uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych.
- Sąd zasądził na rzecz powodów (klientów Kancelarii) kwotę 5.917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
- Orzeczenie zostało wydane w sprawie o sygnaturze IC 145/21 i jest nieprawomocne.
Głównym roszczeniem kredytobiorców, zgodnie ze skuteczną praktyką Kancelarii, było roszczenie o ustalenie nieważności rzeczonej umowy kredytu. W trakcie postępowania Kancelaria rozszerzyła powództwo o zasądzenie kwot nienależnie uiszczonych rat kredytu. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanego na rzecz Klientów kwoty, która byłby nadpłacona przy możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.
Sąd zwrócił uwagę, iż powodowie nie znali faktycznej wysokości rat kredytu wyrażonych w złotówkach. Raty były oznaczone we frankach. Istotnym jest ustalenie czy kwota w CHF została i mogła być przedstawiona do dyspozycji powodów. Umowa w swej treści faktycznie nie pozwalała na wypłatę kredytu w walucie obcej. Należy rozważyć czy następuje wypełnienie dyspozycji z art. 69 ust. 1 prawa bankowego. Prawo bankowe nie określa sposobu oddania środków pieniężnych do dyspozycji.
Powodowie mieli możliwość dysponowania kredytem, dopiero gdy kwota pojawiła się w złotych. Nie ma podstaw do przyjęcia, aby kwota do dyspozycji została im przedstawiona wcześniej. Powodów nikt nie pouczył o możliwości otwarcia rachunku we frankach, nie zwrócił im na to uwagi. Nadto nie było mowy o świadomym skorzystaniu przez klienta z możliwości założenia rachunku walutowego do spłaty kredytu przy zawieraniu umowy. Należy jednak zaznaczyć, iż możliwość spłaty we frankach sama w sobie nie usuwa też pierwotnej wady mechanizmu przeliczania kwoty kredytu przy jego uruchomieniu
Postępowanie przed Sądem I instancji trwało 20 miesięcy. W międzyczasie odbyły się aż 4 rozprawy, a pierwsza z nich, 8 miesięcy po wytoczeniu powództwa. Na pierwszej rozprawie Sąd przedstawił plan rozprawy, natomiast na drugiej przesłuchał powodów. Sąd pominął wniosek o opinię biegłego i po zamknięciu przewodu sądowego ogłosił wyrok.
Kredytobiorca z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 255 tys. zł. Po ponad 15 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 231 tys. zł, kredytobiorca wciąż miał do spłaty kwotę ok. 270 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że kredytobiorcy będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału (na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało ok 23 tys. zł), zatem zysk z wyroku wyniósł 247 tys. zł dla kredytobiorców.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski
