Początek roku to dobry czas dla kredytobiorców, których sprawy prowadzi Nasza Kancelaria. Tym razem zwycięstwo odnotowaliśmy w sprawie z Raiffeisen Bank International AG, który jest następca prawnym Polbanku. Sprawa toczyła się w Warszawie i skończyła się w ekspresowym czasie 13 miesięcy! W dniu 11 stycznia 2024 r. Sąd Okręgowy Warszawa Praga w składzie SSO Rafała Jasińskiego ustalił nieważność umowy kredytu hipotecznego zawartej z EFG Eurobank Ergasias (Polbank) i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwoty 106.652,51 zł i 39.789,24 CHF tytułem nienależnie pobranych rat kapitałowo-odsetkowych. Wyrok w sprawie III C 3156/22 jest nieprawomocny.
Powodowie w pozwie wniesionym w grudniu 2022 r. domagali się od strony pozwanej Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu ustalenia nieważności umowy o kredyt hipoteczny z 2008r. na podstawie art. 58 k.c. w zw. z art. 69 ustawy Prawo bankowe i art. 3531 k.c. oraz zasądzenia od strony pozwanej kwoty 106.652,51 zł i 39.789,24 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty.
Aneksem z 2014r. do Umowy strony zgodnie postanowiły, spłata udzielonego Kredytobiorcą kredytu indeksowanego do waluty obcej następować będzie w walucie obcej CHF, do której kredyt był indeksowany.
Ustalenie stanu faktycznego Sąd ustalił na podstawie ww. dowodów. Sąd uznał za wiarygodne zeznania Kredytobiorców, co do okoliczności poprzedzających zawarcie Umowy, uzyskanych informacji od pośrednika kredytowego. W stosunku do tego dowodu strona pozwana nie przedstawiła dowodu przeciwnego, przy czym ciężar dowodu że postanowienia umowne zostały uzgodnione indywidualnie spoczywa na banku. W szczególności zgromadzony w sprawie materiał nie daje podstaw do przyjęcia, ażeby ustalić, że poszczególne, a zwłaszcza kwestionowane przez Kredytobiorców postanowienia umowne były przedmiotem negocjacji stron.
Umowa została zredagowana przez Bank, na przygotowanym przez niego wzorcu. Umowa miała również charakter powtarzalny, a zmienne stanowiły kwota kredytu, cel kredytu, czy też oznaczenie stron. Z uwagi na to, że Sąd ostatecznie przyjął że umowa kredytu jest nieważna, wnioskowany dowód z opinii biegłego okazał się nieistotny. Wyliczenie nienależnego świadczenia nie było zabiegiem, który wymagałoby zasięgnięcia wiedzy specjalistycznej biegłego. Co do wysokości dokonanych świadczeń Sąd ustalił je na podstawie zaświadczenia wydanego przez pozwany bank.
Wzorzec umowny nie był uzgadniany indywidualnie. Umowa była przygotowana przez Bank. Sąd podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku, który stwierdził, że o indywidulanym uzgodnieniu treści umowy można mówić wówczas, gdy strony wprowadzają do umowy nowe, nieprzewidziane wcześniej przez przedsiębiorcę rozwiązania, a nie stan „braku negocjacji” co do treści umowy opracowanej przez przedsiębiorcę (zob. wyrok z 9 czerwca 2021 r., V ACa 127/21). O treści wzorca umowy konsumenci dowiedzieli się bezpośrednio przed podpisaniem umowy, a te konkretne postanowienia nie były negocjowane.
Postępowanie w I instancji trwało 13 miesięcy i odbyła się jedna rozprawa. Po przesłuchaniu na niej powodów, Sąd odroczył ogłoszenie wyroku.
Powodowie z tytułu udzielonego kredytu w 2008 r. uzyskała kwotę 312 tys. zł. Po ponad 14 latach regularnego spłacania rat klientom pozostało wciąż do spłaty suma większa niż kwota wypłaconego kredytu – 596 tys. zł., natomiast nadpłata kapitału wynosiła ok. 9 tys. zł. Tym samym zysk dla Klientów z wygranego procesu wyniósł 305 tys. zł
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
