Poznań jest BARDZO szczęśliwy dla naszych Klientów. Tak było i tym razem. W dniu 25 stycznia 2023r. Sąd Okręgowy w Poznaniu w składzie SSR del. Sylwestra Księdza ustalił, że umowa kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM z 2008r. jest nieważna. Nadto zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 206.130, 98 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Jednocześnie Sąd zasądził kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok w sprawie o sygn. akt XII C 1975/22 jest nieprawomocny, a postępowanie trwało zaledwie 5 miesięcy.
Głównym roszczeniem kredytobiorców, z uwagi na całkowitą spłatę kredytu, dotyczyło wyłącznie zapłaty, a tym samym zwrotu wpłaconych rat oraz kosztów około kredytowych. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanego na rzecz kredytobiorców kwoty 89.161,70 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Podstawą roszczenia ewentualnego miało być stwierdzenie możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.
Powodowie w momencie zawierania umowy kredytowej nie mieli pełnej świadomości co do zasad działania waloryzacji, a także co do ryzyka kursowego z nim związanego. Nie zdawali sobie sprawy ze znaczenia dla zawieranej umowy obowiązujących u pozwanej tabel kursów kupna i sprzedaży waluty obcej. Powodom nie została wyjaśniona kwestia ustalania kursu CHF, marży pozwanej, istoty spreadów walutowych. Umowa została przygotowana w placówce pozwanej i nie było możliwości jej negocjowania.
Sąd nie uwzględnił zarzutów zatrzymania i potrącenia podniesionych przez stronę pozwaną. Sąd przychylił się do stanowisk wyrażonych zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie, która wskazują, iż nie jest skuteczne podniesienie zarzutu zatrzymania w sytuacji umów o kredyt, gdyż umowy te nie są umowami wzajemnymi, a ponadto pozwanemu służy dalej idący zarzut potrącenia, z którego może skorzystać w każdej chwili co może doprowadzić do umorzenia wierzytelności powoda, w szczególności argumenty przytoczone w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie I ACa 155/21.
Kredytobiorcy z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 220 tys. zł. Na dzień złożenia pozwu saldo zadłużenia powodów wynosiło wg. banku ok. 300 tys. zł. Kredytobiorcy po 14 latach od jego udzielenia spłacili łącznie na rzecz banku kwotę 206 tys zł. Uwzględnienie powództwa oznacza, że kredytoiorcy będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału (do spłaty kapitału brakowało ok. 14 tys. zł), zatem zysk z wyroku wyniósł ok. 286 tys. zł dla kredytobiorców.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
