Kolejny szczęśliwy dzień dla Klientów Kancelarii. Umowa w dawnym Kredyt Bankiem (obecnie Santander Bank Polska S.A) prawomocnie nieważna. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w dniu 9 stycznia 2024 r. w składzie SSA Wojciech Damaszko oddalił apelację banku i zasądził na rzecz kredytobiorców kwotę 4.050zł. Sprawa w II instancji toczyła się pod sygn. akt I ACa 1249/23, a wyrok jest prawomocny.

Sąd rozpoznawał apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 1 lutego 2023 r. sygn. akt I C 1117/20. Tamtejszy Sąd Okręgowy ustalił nieważność umowy kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM z 2008r. i zasądził od strony pozwanej Santander Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie solidarnie na rzecz powodów Downar kwotę 111.549,92 zł i 29.346,92 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie: od kwoty 76.435,94 zł i 24.653,99 CHF od dnia 01.12.2020 r. do dnia zapłaty, od kwoty 35.113,98 zł i 4.692,93 CHF od dnia do dnia zapłaty. Dalej idące powództwo oddalił oraz zasądził od strony pozwanej solidarnie na rzecz powodów kwotę 13.534 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wbrew zarzutom skarżącej zeznania powodów trafnie zostały ocenione za wiarygodne. Wynika z nich, że pracownicy banku poinformowali, że frank szwajcarski co prawda podlega pewnym wahaniom jednak generalnie jest stabilną walutą i nie grożą jej istotniejsze zmiany kursu. Powodowie nie mieli możliwości prowadzenia szerszych negocjacji. Nie zostali również pouczeni o nieograniczonym praktycznie ryzyku kursowym.

Analizując z kolei zgłoszone zarzuty prawa materialnego Sąd Apelacyjny podziela stanowisko, że treść spornej umowy mieści się w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego i stanowi jej możliwy wariant (art. 3531 k.c. w związku z art. 69 Prawa bankowego). Umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz  wysokość jego spłat z kursem waluty obcej nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 Prawa bankowego.

Postępowanie w II instancji trwało 9 miesięcy. Postępowanie w I instancji trwało równy rok. W międzyczasie odbyła się tylko jedna rozprawa, podobnie jak w II instancji. Postępowanie w obu instancjach trwało 3 lata i 6 miesięcy.

Powód z tytułu udzielonego uzyskał kwotę 174 tys. zł. Po 12 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 207 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP) 364 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że powodowie nie będą musieli rozliczyć się z bankiem jedynie w zakresie kapitału. Ponieważ jego nadpłata wyniosła 33 tys. zł Zysk dla kredytobiorców wyniósł 397 tys. zł.

Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski przy udziale r.pr. Magdaleny Wiśniewskiej.