Zaledwie 2 lata i 8 miesięcy trwało postępowanie Klientów Kancelarii w obu instancjach, którzy w sierpniu 2020 roku wytoczyli w Jeleniej Górze powództwo przeciwko Getin Bank. Sąd Apelacyjny w Wrocławiu, dnia 12 kwietnia 2023r. w składzie SSA Lidii Mazurkiewicz- Morgut, oddalił apelację banku od wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze i zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 11.834zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego. Sprawa w II instancji toczyła się pod sygn. akt I ACa 1701/22. Wyrok jest prawomocny, co oznacza, że kredytobiorcy nie muszą już uiszczać kolejnych rat kredytu.
Pozwany bank apelował od wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 20 stycznia 2022 r. sygn. akt I C 1114/20, w którym ustalił nieważność umowy kredytu i zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 8.251,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Kredytobiorcy w pozwie wnosili roszczenie o ustalenie nieważności umowy kredytu. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zapłatę przy tzw. „odfrankowieniu umowy”.
Sąd Apelacyjny wskazał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał, wbrew zarzutom apelującego, na przyjęcie, by powodowie mieli realny wpływ na taki sposób sformułowania klauzul indeksacyjnych, by zostały one indywidualnie uzgodnione. Okoliczność indywidualnego uzgodnienia z konsumentem treści kwestionowanych klauzul spoczywała na banku. Rozkład ciężaru dowodowego w tym względzie reguluje art. 3851 § 4 k.c. Zgodnie z tą regulacją ciężar dowodu, że postanowienie zostało indywidualnie uzgodnione, spoczywa na tym, kto się na to powołuje.
Nie przekonuje podniesiona w tym względzie przez bank argumentacja, że na indywidualne uzgodnienie z powodem treści umowy, w tym klauzul denominacyjnych, wskazuje okoliczność wybrania przez niego kredytu indeksowanego do waluty CHF, przekazanie informacji o tym, że rata kredytu będzie się wahała w zależności od kursu CHF czy też podpisanie oświadczenia o ryzyku kursowym. Okoliczności te w żaden bowiem sposób nie dowodzą temu, że w chwili zawierania umowy kredytowej powód został poinformowany przez bank na czym polega stosowany przez bank mechanizm indeksacji.
Fakt poinformowania przez bank/pośrednika o ryzyku kursowym, jak i podpisanie przez kredytobiorcę oświadczenia o zapoznaniu się z tym ryzykiem, nie świadczy o tym, że kwestia zasad funkcjonowania mechanizmu indeksacji była powodowi znana. Sam fakt podpisania oświadczenia o zapoznaniu się z ryzykiem kursowym nie rzutuje więc w żaden sposób na ocenę kwestionowanych klauzul pod kątem spełnienia wymogu indywidualnego uzgodnienia ich treści z konsumentem. W oparciu o te okoliczności nie można nawet domniemywać, by takowe uzgodnienia z powodem były prowadzone, z faktu niejasności i braku faktycznego doprecyzowania mechanizmu indeksacji pośrednio wywodzić można, iż kwestia ta w ogóle nie była poruszana, a tym bardziej wyjaśniana powodowi.
Postępowanie w II instancji trwało niecałe 8 miesiący i ograniczyło się wyłącznie do wymiany pism procesowych przez strony, a także jednej, krótkiej rozprawy. Po wysłuchaniu obu stron Sąd zamknął rozprawę i odroczył ogłoszenie wyroku. Całe postępowanie w obu instancjach trwało 3 lata i 8 miesięcy.
Prawomocny wyrok sprawia, że kredytobiorcy będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału. Na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało 66 tys. zł, jednak w trakcie trwania procesu Klienci nieprzerwanie spłacali raty kredytu, co spowodowało, że na dziś ta kwota znacznie się zmniejszyła. W 2006 r. Klienci z tytułu udzielonego kredytu uzyskali 443 tys. zł. Mimo regularnych spłat, na dzień wytoczenia powództwa, saldo kredytu wciąż wynosiło 484 tys. zł. (wg banku), co pokazuje wadliwość zastosowanego mechanizmu indeksacji.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
