Po raz kolejny wygrywany w sporze z Nordeą, której następcą prawnym jest PKO BP. Wyrok przed Sądem I instancji udało się uzyskać po zaledwie roku i 5 miesiącach. Tym razem sprawa toczyła się w Sądzie Okręgowym w Bydgoszczy, pod sygnaturą akt I C 256/21. Sukces jest tym większy, iż sprawę udało się zakończyć na pierwszej rozprawie.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w dniu 8 sierpnia 2022 r. w składzie SSO Rafała Szurka ustalił nieważność umowy o kredyt mieszkaniowy NORDEA-HABITAT, a także zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 198.163,83 zł. Jednocześnie Sąd orzekł o zwrocie kosztów procesu od pozwanego na rzecz powodów przyznając im sumę 11.851zł. Wyrok jest nieprawomocny. Sąd nie miał wątpliwości co do zasadności powództwa.
Powodowie, w pozwie skierowanym przeciwko Powszechnej Kasie Oszczędności Bank Polski Spółce Akcyjnej wnieśli o: ustalenie nieważności całej umowy o kredyt mieszkaniowy NORDEA HABITAT, zawartej w 2006 roku oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów solidarnie kwoty uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty. W żądaniu ewentualnym powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz solidarnie kwoty 51.323,53 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, z tytułu zwrotu świadczeń w części nienależnie pobranej na podstawie abuzywnych postanowień umowy o kredyt.
Na podstawie przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił, że przedmiotowa umowa zawarta została z wykorzystaniem przedłożonego przez bank wzorca umowy. Powodowie wyjaśnili w wiarygodny sposób, że nie mieli żadnego wpływu na treść umowy. Powodowie poprzez art. 3851 kc wskazali na nieważność umowy jako skutek wyeliminowania z niej abuzywnych postanowień dotyczących klauzuli waloryzacyjnej. Powodowie wskazywali na zapisy umowy wynikające ze wzorca umowy, stosowanego przez poprzednika prawnego pozwanego, które tworzą łącznie mechanizm waloryzacji kredytu i rat kredytu walutą obcą. Zdaniem powodów umowa była wzorcem stosowanym przez bank w umowach z konsumentami, jest nieważna przede wszystkim z uwagi na naruszenie przepisu art. 3531 kc w związku z rażącym przekroczeniem zasady swobody umów i to naruszenie polega na przypisaniu przez bank sobie możliwości dowolnego wpływania na zakres zobowiązania – narzucenia sposobu ustalenia wysokości kwoty podlegającej tak wypłacie, jak i spłacie, poprzez zastosowanie nieokreślonych w umowie mierników
Postępowanie w I instancji trwało rok i 5. Tak jak wskazywano powyżej w międzyczasie odbyła się tylko jedna rozprawa. Sąd dopuścił dowód z przesłuchania powodów, a także postanowił oddalić wnioski stron o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, co znacznie przyspieszyło bieg postępowania.
Kredytobiorcy z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 155 tys. zł. Po 15 latach regularnego spłacania rat, łącznie ok. 196 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (wg banku) 68 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu denominacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że powodowie będą musiała rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego im kapitału. Ponieważ mieli oni nadpłatę kapitału w kwocie ok. 24 tys. zł, zysk z wyroku wyniesie ok. 92 tys. zł.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski
