To prawdziwy rekord. Sąd Okręgowy w Suwałkach zdecydowanie należy do ulubionych Sądów Naszych Klientów. Jego wyroki są nie tylko pozytywne, ale zawsze szybkie i skuteczne. Przypuszczamy, iż jest to najszybszy Sąd w Polsce, czego potwierdzeniem jest niniejsza sprawa zakończona w 3 miesiące od złożenia pozwu. Spór sądowy toczył się przeciwko mBankowi. Sąd Okręgowy w składzie SSO Joanny Walczuk dnia 12 września 2023r. ustalił, że umowa kredytu hipotecznego dla osób fizycznych „MULTIPLAN” z 2008r. jest nieważna i zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 106.579,23 zł i 267,74 CHF tytułem nienależnie uiszczonych świadczeń. Nadto Sąd zasądził kwotę 6.434 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok został wydany w sprawie o sygnaturze I C 606/23 i jest nieprawomocny.
Głównym roszczeniem powodów, zgodnie ze skuteczną praktyką Kancelarii, było roszczenie o ustalenie nieważności rzeczonej umowy kredytu oraz zasądzenie nienależnie uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych. Z ostrożności procesowej pozew zawierał także roszczenie ewentualne o zasądzenie od pozwanej solidarnie na rzecz powodów kwoty 45.757,60 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Podstawą roszczenia ewentualnego miało być stwierdzenie możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu z niej wadliwego mechanizmu indeksacji.
Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany następnie oświadczył, iż pierwotną przyczyną wytoczenia powództwa stanowił rzeczywisty wzrost kursu franka szwajcarskiego. Podnoszone przez powodów zarzuty wynikały z niezadowolenia, co do obecnego poziomu kursu waluty CHF, zaś w swojej istocie dotyczyły głównie sposobu ustalania kursu waloryzacyjnego. Powodowie aktualnie usiłują uniknąć konsekwencji dokonanego przez nich wyboru kredytu waloryzowanego kursem CHF, co jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.). Nie bez znaczenia jest też okoliczność, że powodowie aneksowali umowę kredytu, a zatem musieli uznawać przyjęte rozwiązanie za korzystne skoro po upływie kilku miesięcy od momentu zawarcia umowy zdecydowali się na podwyższenie kwoty kredytu na analogicznych warunkach.
Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów złożonych przez strony postępowania. Sąd uznał za wiarygodne zeznania powodów, gdyż zeznawali oni w sposób jasny i logiczny na okoliczności związane z zawarciem umowy. Z zeznań tych wynika jednoznacznie, iż nie negocjowali oni zapisów umowy oraz że pozostawali w przekonaniu, iż produkt, który im oferuje pozwany jest produktem bezpiecznym. Powodowie wskazali, że pracownik Banku zapewniał ich o stabilności waluty obcej CHF, co również Sąd uznał za wiarygodne.
Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego jako niemający znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej. Dodać należy, że Sąd dopuścił w sprawie niniejszej dowód przedstawiony przez pozwanego w postaci protokołu z zeznań świadka, jednak nie posłużyły one ustaleniu stanu faktycznego. Co do przedłożonych przez strony postępowania wyliczeń, artykułów prasowych, informacji i raportów związanych z kredytami waloryzowanymi do CHF to dokumentów tych nie sposób potraktować jako wiążących dla Sądu.
Postępowanie w I instancji trwało zaledwie 3 miesiące. W międzyczasie odbyła się jedna rozprawa.
Powodowie z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 101 tys. zł. Po 15 latach regularnego spłacania rat, kredytobiorcom, pomimo spłaty łącznie ok. 107 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP) 100 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że powodowie będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału (na chwilę wytoczenia powództwa nadpłata kapitału wynosiła ok. 6 tys. zł), zatem zysk z wyroku wyniósł niecałe 106 tys. zł dla kredytobiorców.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski, przy udziale r.pr. Magdaleny Wiśniewskiej.
