Świdnica dołączają do grona miast, w których klienci Kancelarii odnieśli prawomocny sukces już po I instancji. Sąd Okręgowy w Świdnicy dnia 14 listopada 2024r. w składzie SSO Jerzego Habaj zasądził od strony pozwanej Powszechnej Kasy Oszczędności Banku Polskiego S.A. w Warszawie na rzecz powoda Henryka Chudego kwotę 356.604,63 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Jednocześnie zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Postępowanie toczące się przeciwko bankowi PKO BP jest prawomocne, albowiem bank nie odwołał się do wyroku. Sprawa toczyła się pod sygn. akt I C 1605/20.
Powód domagał się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 239.627,72 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty, z uwagi na nieważność umowy kredytu hipotecznego MIX z 2007 r., ewentualnie na wypadek nieuwzględnienia przez sąd żądania głównego wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 105.200,18 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty, wskutek uznania niektórych postanowień umowy za abuzywne i tym samym bezskutecznych względem powoda.
Pismem procesowym powód zmienił powództwo domagając się ustalenia nieważności całej umowy kredytu hipotecznego MIX z 2007 r. oraz zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 307.214,83 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Kolejnym pismem procesowym powód rozszerzył powództwo w zakresie pieniężnego roszczenia głównego wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 358.566,13 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Jednocześnie powód cofnął powództwo w zakresie ustalenia nieważności umowy, w związku z całkowitą spłatą kredytu wskutek zakończenia okresu kredytowania i zrzekł się roszczenia w tym zakresie.
Strona pozwana Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. w Warszawie wniosła o oddalenie powództwa w całości i oświadczyła, że zaprzecza wszelkim twierdzeniom powoda, w szczególności odnośnie do braku indywidulanego uzgodnienia treści zapisów umownych , złotówkowego charakteru zawartej umowy kredytu, braku oferowania kredytu w PLN, braku informowania o ryzyku kursowym, ustalaniu przez bank kursów CHF w sposób dowolny, abuzywności klauzul denominacyjnych , nieważności umowy, informowania o stabilności waluty , nieposiadania przez bank waluty CHF w momencie udzielania kredytu. Bank zakwestionował wyliczenie kwot dochodzonych przez powoda w postępowaniu zarówno co do zasady jak i wysokości, zarzucając iż twierdzenia powoda są w całości nieudowodnione.
Pozwany podniósł m.in. iż udzielił kredytu walutowego, co wynika jednoznacznie z zapisów umowy, powód dokonał wyboru oferty tego kredytu mając pełną świadomość ryzyka związanego z kredytami zaciągniętymi w walucie wymienialnej, kredytobiorcom przedstawiano informacje o ryzykach w formie broszury – zgodnie z zaleceniami Rekomendacji S KNF. O pouczeniu przez Bank o ryzyku związanym z zaciągnięciem zobowiązania walutowego powód oświadczył w umowie. Zdaniem pozwanego w umowie są postanowienia indywidulanie uzgodnione z powodem, to powód przecież dokonał wyboru sposobu spłaty kredytu w złotych polskich mimo tego iż miał możliwość dokonywania spłat w walucie kredytu.
Postępowanie w I instancji trwało 4 lata i 1 miesiąc. W międzyczasie odbyła się tylko jedna rozprawa, podczas której zostali przesłuchani powodowie na okoliczności wskazane w pozwie oraz powołani świadkowie. Jednakże Sąd w ustalaniu stanu faktycznego nie oparł się na zeznaniach świadków, ponieważ nie pamiętali oni okoliczności zawarcia umowy z powodami. Dodatkowo Sąd postanowił nie uwzględnić wniosku dowodowego w zakresie dowodu z opinii biegłego. Powyższe rozwiązania rzutowały na szybkość postępowania, gdyż nierzadko samo przegotowanie opinii przez biegłego może być bardzo czasochłonne. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd zamknął rozprawę, odraczając termin ogłoszenia wyroku.
Powód z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 176 tys. zł. Wpłacił on na rzecz pozwanego kwotę 356 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji Uwzględnienie powództwa oznacza, że powód będzie musiał rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitał, zatem zysk z wyroku wyniósł 180 tys. zł dla kredytobiorcy.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski
