Kolejne postępowanie przeciwko bankowi Millennium zakończone prawomocną wygraną. Sąd Apelacyjny w Katowicach w dniu 24 maja 2024r. w składzie SSO del. Agaty Witkowskej oddalił całości apelację banku od wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 24 marca 2022 r., sygn. akt I C 1022/210 i zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 8.100 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego. Sprawa toczyła się pod sygn. akt I ACa 1182/22.
Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej. Dnia 24 marca 2022 r. Sąd w składzie SSO Tatiany Kania ustalił nieważność umowy o kredyt hipoteczny zawarty w 2007 roku i zasądził od pozwanego na rzecz kredytobiorców kwotę 60.319,82 zł oraz 33.951,34 CHF. Jednocześnie Sąd zasądził kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sąd nie dokonywał ustaleń faktycznych na podstawie wydruków ze stron internetowych, metodyki sporządzania tabel kursowych, a także dokumentów stanowiących raporty, stanowiska i oceny w zakresie tzw. umów kredytów frankowych. Dokumenty te przedstawiały jedynie ocenę prawną umów kredytowych indeksowanych/denominowanych do waluty CHF, a nie odnosiły się konkretnie do umowy kredytu objętej rozpoznawaną sprawą. Sąd pominął te dowody w zakresie w jakim obejmowały opinie ekonomiczne i prawne oraz analizę porównawczą.
Opinie ekonomiczno-prawne zawarte w opracowaniach stanowią wyraz wiedzy specjalistycznej ich autorów i noszą pozór opinii biegłych, jednak ze względu na powstanie tych opracowań poza niniejszym procesem nie podlegają rygorom właściwym dla opinii biegłych, takim jak wymóg bezstronności biegłego, złożenia przyrzeczenia, możliwość weryfikacji opinii poprzez opinię uzupełniającą lub ustne wyjaśnienia.
Z tych też powodów, Sąd potraktował je jedynie jako wyraz poglądów wzmacniających argumentację strony postępowania. Ponadto twierdzenia i dowody przedstawione przez stronę pozwaną na okoliczności dotyczące wykonywania umowy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu. Z punktu widzenia ustalenia niedozwolonego charakteru postanowień umownych znaczenie ma wyłącznie sposób ukształtowania praw i obowiązków konsumenta już na etapie zawierania umowy w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszający jego interesy, a nie sposób wykonywania umowy.
Cała sprawa w obu instancjach toczyła się przez 2 lata i 11 miesięcy. Postępowanie w I instancji trwało zaledwie 9 miesięcy. W międzyczasie odbyła się tylko jedna rozprawa. Sąd przesłuchał powodów na okoliczność zawarcia umowy kredytowej. Po wysłuchaniu obu stron Sąd zamknął rozprawę i odroczył ogłoszenie wyroku.
Kredytobiorcy z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 231 tys. zł. Po ponad 13 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 186 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP) 258 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że kredytobiorcy będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego im kapitału (na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało ok 45 tys. zł), zatem zysk z wyroku wyniósł 213 tys. zł dla kredytobiorców.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
