To kolejna prawomocna wygrana Klienta Kancelarii we Wrocławiu w krótkim odstępie czasu. Kredyt z Santander Cosumer Banku należą do mniejszości w sprawach „frankowych”, nie mniej jednak do tej pory odnotowaliśmy 11 pozytywnych orzeczeń w starciu z tym bankiem. Sprawa dotyczyła umowy podpisanej w 2008r., a postępowanie sądowe toczyło się we Wrocławiu. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu dnia 15 czerwca 2023 r. w SSA Wojciech Damaszko (spr.), SSA Iwona Biedroń SSA Zbigniew Woźniak oddalił apelację banku oraz zasądził koszty postępowania apelacyjnego od pozwanego na rzecz Klienta w wysokości 8.100,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Sprawa toczyła się pod sygn. akt I ACa 2462/22.
Pozwany bank apelował od wyroku od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 27 września 2022 r. sygn. akt I C 74/20. Sąd I instancji ustalił że czynność prawna w postaci umowy kredytu hipotecznego nominowanego do CHF standardowe oprocentowanie, zawartej pomiędzy Santander Consumer Bank S.A. z siedzibą we Wrocławiu, a powodami jest nieważna oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów łącznie 11 834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sąd II instancji uznał, iż apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. W ocenie Sądu Apelacyjnego, prawidłowa była konstatacja Sądu Okręgowego, że postanowienia umowne zawarte w § 2 ust. 1, § 3 ust. 2, § 5 ust. 3,4 i 5oraz § 11 ust. 4 umowy kredytu hipotecznego nominowanego do CHF ocenić należało jako niedozwolone w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c., co powodowało utratę bytu całej umowy wobec tego, że na skutek eliminacji klauzul określających główne świadczenia stron nie mogła być ona wykonywana.
Powyższego stanowiska nie zmienia obowiązywanie art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe (tzw. ustawa antyspreadowa). Wprowadzenie wskazanej regulacji nie wyeliminowało abuzywności klauzul waloryzacyjnych. Ustawa ta wprowadziła pewne możliwości związane ze spłatą kredytów indeksowanych, jednakże nie zmieniało to oceny postanowień umownych. Te bowiem zawsze powinny być jasne, zrozumiałe i jednoznaczne dla konsumenta już w chwili zawierania umowy. Konsekwencją tego stwierdzenia jest fakt, że tzw. ustawa antyspreadowa z 29 lipca 2011 r. nie może mieć wpływu na ocenę abuzywności postanowień umownych łączących strony.
Postępowanie w obu instancjach trwało niecałe 3 lata i 5 miesięcy, a w II instancji proces trwał 7 miesięcy. Rozprawa apelacyjna była tylko jedna i trwała zaledwie 10 minut, gdyż Sąd nie potrzebował przeprowadzać kolejnych czynności w sprawie.
Prawomocny wyrok sprawia, że kredytobiorcy będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału. Na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało 44 tys zł, jednak w trakcie trwania procesu Klient nieprzerwanie spłacał raty kredytu, co spowodowało, że na dziś ta kwota znacznie się zmniejszyła. Klient z tytułu udzielonego kredytu uzyskał 211 tys. zł. Mimo regularnych spłat, na dzień wytoczenia powództwa, saldo kredytu wciąż wynosiło 287 tys. zł. (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP), co pokazuje wadliwość zastosowanego mechanizmu indeksacji.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski, przy udziale r.pr. Magdaleny Wiśniewskiej.
