Po raz kolejny Sąd Apelacyjny w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem naszych Klientów. Postępowanie trwało rok i 10 miesięcy. Sprawa toczyła się przeciwko bankowi BPH S.A (następca prawny GE Money Bank). Sąd Apelacyjny w Gdańsku, w sprawie o sygn. V ACa 1584/23, w dniu 26 kwietnia 2024r. w składzie SSA Artura Fornala oddalił apelację banku od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 4 maja 2023 r., sygn. akt XV C 1358/22 oraz zmienił wyrok na skutek naszej apelacji w zakresie rozstrzygnięcia o odsetkach ustawowych za opóźnienie, które zasądził od pozwanego na rzecz powodów od kwoty 164 985,62 zł od dnia 30 września 2022 r. Wyrok jest prawomocny.
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Gdańsku, ustalił, że umowa kredytu z 2008 r., zawarta pomiędzy powodami, a GE Money Bankiem S.A. (obecnie Bank BPH S.A. z siedzibą w Gdańsku), jest nieważna. Zasądził od pozwanego Banku BPH S.A. na rzecz powodów kwotę 164 985,62 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 7 kwietnia 2023 r. do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części w zakresie odsetek.
Powodowie zaskarżyli wyrok w zakresie oddalonego roszczenia odsetkowego (pkt 3. wyroku). Zarzucili temu rozstrzygnięciu naruszenie art. 481 § 1 k.c. oraz art. 233 § 1 k.p.c. Powodowie wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia kolejnego po doręczeniu pozwu stronie pozwane, do dnia zapłaty, a ponadto zasądzenie od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kosztów postępowania przed Sądem drugiej instancji.
W motywach ustnych Sąd II instancji w całości podzielił argumentację Sądu Okręgowego. Odsetki należne powodom z tytułu opóźnienia w spełnieniu dochodzonych świadczeń pieniężnych należało zasądzić biorąc pod uwagę datę doręczenia pozwanemu odpisu pozwu – przy uwzględnieniu wyznaczonego tam terminu 4 tygodni na zajęcie stanowiska, co w tym przypadku należało uznać za odpowiedni czas dla dokonania zapłaty takiej kwoty przez profesjonalistę (zob. uzasadnienie uchwały SN z 5 listopada 2014 r., III CZP 76/14, OSNC 2015, Nr 7-8, poz. 86). Z chwilą powyższego wezwania (art. 455 k.c.) żądanie powodów o zwrot ww. nienależnie uiszczonych świadczeń stało się wymagalne i dopiero od dnia następnego przysługuje im żądanie o zapłatę odsetek za czas opóźnienia (art. 481 § 1 i 2 k.c.; por. także wyrok TSUE z 15 czerwca 2023 r., C-520/21), dlatego dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.
Postępowanie w II instancji trwało zaledwie 8 miesięcy. Odbyła się tylko jedna rozprawa, która ograniczyła się do przedstawienia końcowych stanowisk w sprawie przez obie strony. Po tej czynności Sąd postanowił zamknąć rozprawę i po naradzie ogłosić wyrok.
Kredytobiorcy z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 185 tys. zł. Po prawie 14 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 164 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (według banku) 240 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu indeksacji. Uwzględnienie powództwa oznacza, że bank będzie musiał zwrócić klientom kwotę 164 tys. tytułem zwrotu nienależnych świadczeń, zatem zysk z wyroku wyniósł ok. 219 tys. zł dla kredytobiorców.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
