Chociaż Santander Consumer Bank nie udzielał zbyt wielu kredytów frankowych to po raz kolejny odnosimy zwycięstwo w sprawie przeciwko temu bankowi. Jest to nasz drugi prawomocny wyrok i 30 w ogóle w sporze z tym bankiem. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu dnia 12 czerwca 2024r. w składzie SSA Jolanty Solarz oddalił apelację banku od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 2 listopada 2022 r. sygn. akt XII C 867/20 i zasądził od pozwanego na rzecz Klientów kwotę 8.100 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego. Sprawa w II instancji toczyła się pod sygn. akt t I ACa 217/23. Tym samym Klienci nie są już zobowiązani do spłacania kolejnych rat kredytu.
Przypomnijmy, że Sąd I instancji zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy we Wrocławiu ustalił, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF z 2007 roku jest nieważna oraz zasądził od pozwanego na rzecz powodów 11817 zł kosztów procesu.
W ocenie sądu II instancji sporna umowa niewątpliwie została zawarta z powodami jako konsumentami i nie miało miejsca indywidualne uzgadnianie treści umowy. Okoliczność przeciwna nie została przez stronę pozwaną wykazana, a to na niej zgodnie z art. 3851 § 4 k.c. spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie. By stwierdzić indywidulane uzgodnienie treści umowy wpływ konsumenta musi mieć charakter realny, rzeczywiście zostać mu zaoferowany, a nie polegać na teoretycznej możliwości np. przyjęcia innej oferty kredytowej.
Przedłożona powodom do podpisu umowa stanowiła wzorzec umowny nie podlegający negocjacjom czy zmianom, a powodowie mogli jedynie zaakceptować i podpisać umowę w brzmieniu zaproponowanym przez stronę pozwaną, bądź też umowy nie podpisać. Nie mieli więc realnego wpływu na brzmienie poszczególnych postanowień, a jedynie przeczytali przedłożone im dokumenty.
Powodowie występując z żądaniem ustalenia, że umowa zawarta przez nich w 2007 roku z pozwanym Bankiem jest nieważna mieli świadomość w zakresie skutków unieważnienia. Skoro klauzule indeksacyjne w przedmiotowej umowie były bezskuteczne, zaś bez tych klauzul umowa nie mogłaby obowiązywać, z uwagi na sprzeczność z naturą stosunku prawnego, Sąd Okręgowy prawidłowo uznał za usprawiedliwione twierdzenia powodów o nieważności umowy kredytu w całości.
Postępowanie w II instancji trwało rok i 5 miesięcy, a w międzyczasie odbyła się tylko jedna rozprawa. Postepowanie w obu instancjach trwało 3 lata i 10 miesięcy.
Prawomocny wyrok sprawia, że kredytobiorcy będą musieli rozliczyć się z bankiem wyłącznie w zakresie udzielonego kapitału. Na chwilę wytoczenia powództwa do spłaty kapitału brakowało 225 tys. zł, jednak w trakcie trwania procesu Klienci nieprzerwanie spłacali raty kredytu, co spowodowało, że na dziś ta kwota znacznie się zmniejszyła. Klienci z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 577 tys. zł. Mimo regularnych spłat, na dzień wytoczenia powództwa, saldo kredytu wciąż wynosiło 771 tys. zł. (według banku), co pokazuje wadliwość zastosowanego mechanizmu indeksacji. Zysk z wyroku dla Kredytobiorców wyniósł 545 tys. zł.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski, przy udziale r. pr. Magdaleny Wiśniewskiej.
