Kolejna ekspresowa wygrana w sprawie przeciwko Santander Consumer Bank. Czas postępowania jest naprawdę rekordowy bo wyniósł jedynie 5 miesięcy. Dnia 18 września 2023r. Sąd Okręgowy w Tarnowie w składzie SSO Waldemara Nawrockiego, ustalił, że umowa kredytu zawarta przez powodów z Santander Consumer Bank w 2007 r. jest nieważna i zasądził 62.586,39 zł oraz kwotę 13.078,01 CHF tytułem nienależnie pobranych rat kredytu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Dodatkowo zasądził od pozwanej na rzecz powodów zwrot kosztów procesu w kwocie 6.417zł. Wyrok w sprawie o sygn. akt I C 383/23 jest nieprawomocny.
W pozwie powodowie wnioskowali o ustalenie nieważności całej umowy, zgodnie z art. 189 kpc oraz zasądzenie nienależnie pobranych rat kredytu. Ewentualnie, w przypadku nieuznania żądania wskazanego wyżej za zasadne, żądali zasądzenia od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwoty 29.205,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty – wskutek uznania niektórych postanowień ww. umów za abuzywne w rozumieniu art. 3851 kc i tym samym bezskuteczne względem powoda, przy pozostawieniu dalszej części umowy w mocy. Sąd przychylił się do roszczenia głównego powodów i ustalił nieważność umowy, nie widząc tym samym potrzeby rozpoznania roszczenia ewentualnego.
W rozpoznawanej sprawie brak indywidualnego uzgodnienia kwestionowanych przez powoda regulacji dotyczących indeksacji wynika już z samego sposobu zawarcia umowy kredytowej, który polegał na wykorzystaniu wzorca umowy i zawartego w nim oświadczenia o świadomości ryzyka kursowego związanego ze zmianą kursu waluty indeksacyjnej w stosunku do złotego oraz regulaminu w postaci Tabeli kursów walut obcych obowiązującej w banku (przy przeliczaniu kwoty wypłacanego kredytu).
Taki sposób zawarcia umowy w zasadzie wyklucza możliwość wpływania przez konsumenta na ostateczną treść zawieranej umowy, poza ustaleniem kwoty kredytu, ewentualnie marży banku. Tymczasem wpływ konsumenta na treść umowy musi być realny, a nie polegać jedynie na teoretycznej możliwości zgłoszenia wniosku o zmianę określonego postanowienia umownego. Strona pozwana nie wykazała, by powód miał realny wpływ na postanowienia umowne dotyczące indeksacji. 10 Kolejnymi przesłankami, które muszą wystąpić, aby postanowienie umowne zostało uznane za niedozwolone są: sprzeczność z dobrymi obyczajami oraz rażące naruszenie interesów konsumenta.
Przesłanki te są ze sobą wzajemnie powiązane, albowiem naruszenie interesów konsumenta zazwyczaj stanowi naruszenie dobrych obyczajów, natomiast nie zawsze zachowanie sprzeczne z dobrymi obyczajami narusza rażąco te interesy.
Całe postępowanie trwało zaledwie 5 miesięcy. Odbyła się zaledwie jedna rozprawa, na której Sąd przesłuchał powodów. Sąd przed zamknięciem przewodu sądowego udzielił głosu stronom, które podtrzymały stanowiska i zamknął rozprawę odraczając wyrok o ok. 2 tygodnie.
Powodowie z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 90 tys. zł. Po 17 latach regularnego spłacania rat zgodnie z harmonogramem i spłaty 125 tys. zł, klientom pozostała do spłaty kwota 96 tys. zł. Ustalenie nieważności kredytu hipotecznego przez sąd sprawiło, że klienci uzyskali zysk z wygranej w kwocie 160 tys. zł
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski
