Przedmiotowa sprawa dotyczyła umowy kredytowej zawartej jeszcze z bankiem BPH, jednakże postępowanie sądowe toczyło się przeciwko jego następcą prawnym, PEKAO S.A. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu dnia 19 kwietnia 2023 r. w składzie SSA Adama Jewgrafa zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że ustalił datę końcową płatności odsetek ustawowych za opóźnienie od zasądzonych kwot 69 936 zł oraz 32 551 CHF i 1325,14 CHF na dzień 05.10.2023 r., zaś dalej idące roszczenie odsetkowe oddalił zastrzegając równocześnie, że pozwany Bank korzystając z prawa zatrzymania świadczenia, jest uprawniony do wstrzymania się ze spłaceniem zasądzonych w punkcie kwot do dnia zaofiarowania przez powoda zwrotu na rzecz strony pozwanej świadczenia otrzymanego od strony pozwanej w wykonaniu umowy kredytu albo zabezpieczenia roszczenia o zwrot tej kwoty. W pozostałym zakresie Sąd oddalił apelację banku od wyroku sądu I instancji i zasądził na rzecz Klienta kwotę 8.100,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Sprawa w II instancji toczyła się pod sygn. akt I ACa 1846/22. Wyrok jest prawomocny.
Pozwany bank apelował od wyroku od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 19 lipca 2022 r. sygn. akt I C 553/21,który ustalił nieważność umowy i zasądził na rzecz Klienta 69.936 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 15 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 33.876,14 CHF z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 32.551 CHF od 15 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.325,14 CHF – od 14 maja 2022 r. do dnia zapłaty; w pkt III zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Apelacja strony pozwanej okazała się bezzasadna w zasadniczej części i podlegała oddaleniu w zakresie, w jakim pozwana domagała się zmiany rozstrzygnięcia i oddalenia powództwa. Reformatoryjny charakter orzeczenia wynika wyłącznie z podniesionego na etapie apelacyjnym i uwzględnionego zarzutu zatrzymania.
W ocenie Sądu Apelacyjnego zgłoszenie zarzutu zatrzymania w formie ewentualnej, czyli na wypadek, gdyby sąd nie uwzględnił głównych zarzutów obronnych związanych z kwestionowaniem samej zasadności powództwa jest dopuszczalne. Realizacja prawa zatrzymania polega bowiem na złożeniu wierzycielowi stosownego oświadczenia woli o skorzystaniu z tego prawa, które to oświadczenie ma charakter prawnokształtujący i powoduje zmianę dotychczasowej sytuacji prawnej stron. Oświadczenie uprawnionego z tytułu prawa zatrzymania może zostać złożone w dowolnej formie. W orzecznictwie przyjęto, że powołanie się na prawo zatrzymania może nastąpić zarówno w sposób wyraźny, jak i dorozumiany.
Skoro strona pozwana ów zarzut skutecznie złożyła na ręce powoda w piśmie z dnia 30 września 2022 r., którego treść niewątpliwie była im znana 5 października 2022 r., co wynika z informacji o otrzymaniu przez niego korespondencji, to do tego właśnie dnia pozwana nie pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem spornego świadczenia. Dlatego też powodowi nie należą się od tej daty ustawowe odsetki za opóźnienie od przyznanego w wyroku świadczenia od terminów zapłaty wskazanych w wezwaniu do zapłaty.
Postępowanie w II instancji trwało niecałe 8 miesięcy. Z kolei postępowanie w obu instancjach trwało 2 lata, co jest fantastycznym wynikiem biorąc pod uwagę przewlekłość postępowań w sądach.
Powód z tytułu udzielonego kredytu uzyskał kwotę 232 tys. zł. Po 15 latach spłacania kredytu i łącznej spłacie kwoty 210 tys. zł, saldo kredytu nadal wynosiło (według banku) 235 tys. zł.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski.
