Taka sytuacja zdarzyła się po raz pierwszy w historii Kancelarii. Pobiliśmy własny rekord i uzyskaliśmy bezprecedensowy wyrok jeżeli chodzi o szybkość postepowania. Szczęśliwcem może się czuć każdy Nasz Klient, którego sprawa trafi na wokandę u Sędziego Zbigniewa Juszkiewicza orzekającego w Sądzie Okręgowym w Legnicy. W dniu 31 lipca 2024r. SSO Zbigniew Juszkiewicz ustalił, że umowa Kredytu Mieszkaniowego z 2007 roku pomiędzy powodami a Raiffeisen Bankiem Polskim Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (następcą prawnym Polbanku) jest nieważna. Zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda ad1. kwotę 144 268,97 złotych oraz 2 108,45 CHF, powódki kwotę 23 621,04 złotych oraz 527,11 CHF oraz powoda ad.2 kwotę 23 621,04 złotych oraz 527,11 CHF – z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Nadto Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów kwotę 11 851 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Sprawa trwała miesiąc od dnia złożenia pozwu i toczyła się pod sygn. akt I C 709/24. Wyrok jest nieprawomocny.
Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd oparł się na dokumentacji dołączonej przez strony do pozwu, odpowiedzi na pozew oraz dalszych pismach procesowych i zeznaniach powodów. Dowody z przedłożonych dokumentów nie były kwestionowane przez żadną ze stron, nadto nie nasuwały wątpliwości co do ich autentyczności, jak również w zakresie okoliczności w nich stwierdzonych. Tym samym, stanowiły one wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.
W ocenie Sądu, powodowie nie pozostawali w błędzie co do treści umowy, która mieściła się w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego. Powodowie zdecydowali się na zawarcie kredytu waloryzowanego do CHF z uwagi na jego korzystniejsze warunki. Sąd uznał, że procedura udzielania kredytu nie odbiegała od standardu obowiązującego w banku. Powodowie więc mając pełną świadomość swojej sytuacji finansowej zdecydowali się na zaciągniecie kolejnego kredytu. Podkreślenia wymaga również fakt, iż umowa kredytu będąca przedmiotem niniejszego postępowania nie jest umową kredytu walutowego, a umową w złotych polskich denominowaną do CHF. W ww. umowie kurs obcej waluty został zastosowany jako miernik wysokości zobowiązania.
Sąd podzielił stanowisko powodów w zakresie uznania postanowień kredytu dotyczących przeliczania kwoty kredytu i rat za klauzule abuzywne, co w konsekwencji skutkuje nieważnością całej umowy kredytowej – z następujących względów.
Kredytobiorcy z tytułu udzielonego kredytu uzyskali kwotę 111 tys. zł. Po 17 latach regularnego spłacania rat, pomimo spłaty łącznie ok. 203 tys. zł, saldo kredytu wciąż wynosiło (przy przeliczeniu go po kursie średnim NBP) 52 tys. zł. Powyższe jaskrawo przedstawia wadliwość stosowanego mechanizmu denominacji. Mając na uwadze późniejszy zwrot kapitału przez kredytobiorców, zysk z wyroku wyniósł ok. 145 tys. zł dla kredytobiorców
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski przy udziale adw. Justyny Beni.
