Kolejna nasza wygrana w Sądzie Okręgowym w Legnicy. Po niedawnym zakończonym procesie w I instancji i wygranej przeciwko Getin Bank tym razem padło na sukces przeciwko dawnemu Polbankowi. W przedmiotowej sprawie sędzia SSO Medard Rataj ustalił nieważność umowy o kredyt hipoteczny naszych Klientów zawarty w 2007 roku i zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów kwotę 11.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Głównym roszczeniem powodów w pozwie było ustalenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny, ewentualnie zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwoty 68.324,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty.
Podstawą roszczenia dochodzonego pozwem stanowiło uznanie, że poszczególne postanowienia umowne stosunku prawnego łączącego strony mają charakter niedozwolonych, zgodnie z art. 3851 §1 kc. Powodowie opierali swoje roszczenia właśnie na podstawie uznania, iż postanowienia umowne dotyczące indeksacji, m.in. z uwagi na brak regulacji i zasad ustalania kursów, po których będzie przeliczana wysokość kredytu oraz rat, stanowi o ich abuzywności. Bank zatem posiadał możliwość swobodnego określania kursów walutowych, bowiem brak było odniesienia do jakichkolwiek mierników zewnętrznych i obiektywnych, jak na przykład kursy średnie NBP. W rezultacie wysokość świadczenia powodów jako konsumentów była określana jednostronnie, co w ich ocenie stanowiło o rażącym naruszeniu ich interesów oraz o sprzeczności z dobrymi obyczajami.
Postępowanie w I instancji trwało niecały rok. W międzyczasie odbyła się tylko jedna rozprawa.
Strona pozwana wnosiła o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków jednak nie brali oni udziału w zawieraniu kredytu przez powodów i z tego też powodu Sąd postanowił nie udzielić ww. wniosku. Sąd dopuścił jednak dowód z przesłuchania stron, ograniczając go do przesłuchania powodów. Dodatkowo postanowił nie uwzględnić wniosku dowodowego w zakresie dowodu z opinii biegłego zgłoszonego przez powodów. Po tym wszystkim Sąd zamknął rozprawę i ogłosił wyrok. W swoich motywach ustnych Sąd podzielił argumentację powodów w kwestii abuzywności klauzul, które skutkują nieważnością umowy.
W umowie również nie można było jednoznacznie wskazać na kwotę udzielonego kredytu, a także kwestia ustalania rat kredytu. W związku z wyeliminowanie postanowień abuzywnych Sąd nie mógł zastąpić je przepisami dyspozytywnymi, gdyż w ocenie Sądu wypaczałoby to zamiar stron przy zawieraniu umowy.
Powodowie z tytułu udzielonego kredytu w 2007 r. uzyskali kwotę 300 tys. zł. Po prawie 13 latach regularnego spłacania rat klientom pozostała wciąż do spłaty suma większa niż kwota wypłaconego kredytu – niecałe 335 tys. zł., natomiast de facto do spłaty kapitału pozostawało zaledwie ok. 100 tys. zł, gdyż przez ten trzynastoletni okres uiścili na rzecz banku kwotę w wysokości ok. 200 tys. zł. W tej sytuacji, po ewentualnym uprawomocnieniu się wyroku powodowie będą musieli zwrócić pozostałą kwotę kapitału, czyli ok. 80 tys. zł., ponieważ w trakcie procesu powodowie cały czas uiszczali miesięczne raty.
To już kolejny wyrok w bardzo krótkim odstępie czasu w Sądzie Okręgowym w Legnicy. Co najważniejsze, wyrok zapadł na pierwszej rozprawie, z czego można wywnioskować, że ugruntowane orzecznictwo na korzyść frankowiczów pozwala na co raz szybszej procesy bez konieczności powoływania biegłych bądź świadków, często nie mających nic wspólnego z daną sprawą.
Sprawę prowadził adw. Paweł Borowski. Wyrok jest nieprawomocny. (sygn. akt I C 110/20).
